ศิลปะในการแปล

[Liverpool]

เจ้าพ่อมาเฟียแห่งเมืองลองบีช กำลังมองหาสมุนคนใหม่ เพื่อทำหน้าที่เก็บเงินค่าคุ้มครอง จากเจ้าของธุรกิจร้านค้าต่าง ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหากับเจ้าหน้าที่ตำรวจ พวกเหล่าร้ายก็เลยเลือกเอาคนหูหนวกและเป็นใบ้ (น่าจะหมายถึง deaf-and-dumb) มาทำหน้าที่ดังกล่าว ด้วยคิดว่าถ้ามันโดนจับ ก็คงคุยกับตำรวจไม่รู้เรื่อง จะได้ไม่เดือดร้อนมาถึงทุก ๆ คน
สัปดาห์แรกผ่านไป เจ้าใบ้เก็บรวบรวมเงินได้ถึง 50,000 เหรียญ ก็เกิดความโลภ อยากจะงาบเอาไว้เสียเอง จึงนำเงินทั้งหมดไปซ่อนไว้ เมื่อเจ้าพ่อรู้ว่าเจ้าใบ้ไม่ยอมนำเงินมาส่ง จึงส่งสมุนสองคนออกตามล่า ตามจนกระทั่งเจอตัวจึงถามเรื่องเงิน ปรากฏว่าคุยกันไม่รู้เรื่อง พวกมันจึงลากตัวเจ้าใบ้ไปพบล่ามภาษามือ

สมุนเจ้าพ่อ : “ถามมันซิว่าเงินอยู่ที่ไหน”
ล่ามภาษามือทำมือหงิก ๆ งอ ๆ ยุกยิก ๆ ถามเจ้าใบ้
เจ้าใบ้ส่งภาษามือกลับมา : “ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร”
ล่ามก็แปลให้สมุนเจ้าพ่อฟัง
สมุนเจ้าพ่อชักปืนออกมาแหย่เข้าไปในรูหูของเจ้าใบ้ : “ลองถามมันใหม่ซิว่าเงินอยู่ที่ไหน”
ล่ามก็ส่งภาษามือกลับไปใหม่
เจ้าใบ้รีบส่งสัญญาณมือตอบว่า “เงิน 50,000 เหรียญ อยู่ที่เซ็นทรัลพาร์ค ฉันซุกมันไว้ในตอไม้ตอที่สาม ข้างประตูด้านซ้ายมือของถนนเวสท์ 78”
ล่ามหันมาบอกสมุนเจ้าพ่อ : “มันบอกว่า ไม่รู้ว่าพวกคุณพูดเรื่องอะไร และมันยังบอกอีกว่า มันไม่คิดว่าพวกหน้าตัวเมียอย่างพวกคุณจะกล้ายิงมัน”