อายพ่อตา

[Liverpool]

หนูนุ้ยพึ่งหนีออกมาจากบ้านมาพักอยู่บ้านเท่ง ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนจึงเอ่ยปากถาม
เท่ง : เอ็งหนีออกจากบ้านทำไมว่ะ
หนูนุ้ย : ข้าอายพ่อตาข้าว่ะ!
เท่ง : อายพ่อตาเอ็งเรื่องอะไรว่ะ
แล้วหนูนุ้ยก็เริ่มเล่า
หนูนุ้ย : วันหนึ่งข้าเพิ่งกลับจากชายแดนด้วยความคิดถึงเมียที่ไม่ได้พบกันหลายเดือนก็อยากจะมีอะไรด้วยกัน แต่ติดอยู่ที่พ่อตานั่งทำเสื่ออยู่กับเมียใต้ถุนบ้าน จะเอ่ยปากชวนเมียตรงๆก็เกรงใจพ่อตา จึงคิดอุบายแกล้งเข้าไปในห้องแล้วตะโกนถามเมียว่าผ้าเช็ดตัวอยู่ไหนมาหาให้พี่หน่อยพี่จะอาบน้ำแต่จริงๆ แล้วข้าอยากอยู่กับเมียสองต่อสองมากกว่า แต่เมียดันไม่รู้เรื่องด้วยจะตะโกนกลับมาว่าก็ผ้าเช็ดตัวแขวนอยู่ที่ประตูก็หยิบเอาเองสิ พอเห็นท่าว่าไม่ได้ผลจึงจะโกนกลับไปใหม่แล้วสบู่ล่ะอยู่ไหน เมียก็ยังดันไม่รู้เรื่องตะโกนกลับมาว่าสบู่ก็อยู่ในห้องน้ำแล้ว พ่อตานั่งฟังอยู่ก็รู้ว่าข้าคิดอะไรเริ่มชักรำคาญก็ตวาดเมียข้าเอ็งก็ขึ้นไปหาให้มันหน่อยน่ะ พอได้นั่งคุยนั่งจู๋จี๋กลับเมียเสร็จเรียบร้อยก็เดินลงมาข้างล่างที่พ่อตานั่งอยู่ พอดีหมาจากที่ไหนไม่รู้มันมาผสมพันธ์กันอยู่ตรงหนาพ่อตาพอดี แกจึงพตวาดหมาลอยๆว่า "เอ็งก็พึ่งกลับมาจากชายแดนเหมือนกันเรอะ" ข้าอายเรื่องนี่แหละถึงต้องหนีมาอยู่กับเอ็ง