แมลงสาบผู้ยิ่งใหญ่

[Liverpool]

เรื่องมันก็มีอยู่ว่า.... (แมงสาบชรามองไปบนฟ้า...รำลึกถึงเรื่องราว...)
ครั้งนั้นปู่ของแกยังเป็นแมงสาบวัยรุ่น
แกเที่ยวเดินทางยังที่ต่างๆทั่วโลกจนวันนึงแกไปพบกับแมงสาบรุ่นสาว... สวย...
หัวเป็นสีเหลืองเข้ม...ก็คือย่าของลูกนี่แหละ...ไปเจอกันที่อเมริกา โน่น...
ยุคนั้นเราไปขุดทองที่นั่นกันเยอะ...เป็นโรบินฮู้ดน่ะ...ปู่กับย่า
ครองรักกันอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง...
ประมาณสองเดือนก็มีลูกเล็กๆมากมายหนึ่งในนั้นก็มีพ่อด้วยตัวหนึ่ง...
ปู่แกเป็นแมงสาบที่แข็งแรง ห้าวหาญและมีจิตใจที่เป็นอิสระ...เป็นพ่อที่ดี...
วันหนึ่ง
แกมัวแต่กินเศษช๊อกโกแล๊ตในกระเป๋าเจ้าของบ้านจนเพลินก็เลยติดกระเป๋าไปที่ทำงาน...
ย่าแกพยายามเกาะชายกางเกงเจ้าของบ้านเพื่อตามปู่ไปในวันรุ่งขึ้น...แต่มันก็สายเกินไป...ลุงแดนนี่
(แมงสาบอเมริกัน)บอกว่า...ปู่ของแกโดนเหยียบติดรองเท้าไปแล้วให้ย่าทำใจซะ

คงไม่ได้พบกันอีก...ย่ากลับบ้านมาด้วยดวงใจที่แหลกสลาย...แกระทมราวกับชีวิตจะหาไม่...แต่แล้ว...
วันนึงจึงได้รู้ว่าปู่ยังไม่ตาย...แกติดอยู่ในร่องของพื้นรองเท้าของชายผู้หนึ่ง...
จังหวะที่ถูกเหยียบแกพยายามหดตัวอย่างสุดแรง...ตับไตไส้พุงแกถูกบีบ...
พอแกปล่อยตัวจากการหดแกก็ติดแหง็กในซอกรองเท้า...ไม่อาจเคลื่อนไหวได้อีก...
ปู่แกติดอยู่นาน...นานเท่าไหร่แกคงไม่รับรู้...รู้แต่ว่าเจ้าของรองเท้าออกเดินทาง...เดินทางไปไกลแสนไกล...ปู่แก
ถึงแม้จะเจ็บปวดทรมานแต่ก็ยังควบคุมสติไว้ได้...แกรู้ว่าแกกำลังจะได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่...

สิ่งที่โลกจะต้องจารึกชื่อของแกไว้...หากแกยอมกลั้นใจตายก็คงไม่ต้องเจ็บปวดทรมาน
แต่แกไม่...แกทนเจ็บ ทนหิว...แกรู้ว่าย่าจะต้องภูมิใจในตัวแก
เมื่อรู้ในสิ่งที่แกทำวันที่ชายเจ้าของรองเท้าเดินทางไปถึงที่หมาย...
แกสวดมนต์วิงวอนขอให้พระผู้เป็นเจ้าเมตตาแก่ดวงวิญญาณของแก...ขอให้มอบพลังเฮือกสุดท้ายให้แก...
แกจะกลายเป็นตำนาน...
วินาทีที่ชายเจ้าของรองเท้าเปิดประตูออก...แกถูกแรงบีบอัดมหาศาลจากรอบตัว...
แกต่อต้านมันไว้ด้วยหัวใจที่เข้มแข็งด้วยพลังแห่งความรักที่มีต่อครอบครัว...
ต่อลูกน้อยๆของแกชายเจ้าของรองเท้าก้าวออกมาจากประตู
เท้ายังลอยไม่แตะพื้น...เท้าที่มีปู่ของแกติดอยู่...ลอยเชื่องช้าอยู่กลางอากาศ...
ปู่แกรวบรวมจิตใจ...ยืดเท้าออกเต็มที่...ยืดออกมาจนพ้นจากพื้นรองเท้านั้น...เท้าแกสัมผัสพื้น..
.ก่อนเจ้าของรองเท้าเพียงเสี้ยววินาที...แล้วร่างของแกก็แหลกสลายไปกับอากาศธาตุ...เป็นฝุ่นผงธุลี...
ไปสู่อ้อมกอดของพระผู้เป็นเจ้า...
ชั่วนิรันดร...เช้าของการถ่ายทอดสดทางทีวี วันนั้น...หากใครสังเกตดีๆ...
รอยเท้าของนีลอาร์มสตรอง ที่เหยียบลงบนพื้นของดวงจันทร์จะมี รอยขีดเล็กๆ
อยู่หลายขีด...นั่นล่ะ...รอยเท้าของสิ่งมีชีวิตแรก...ที่เหยียบลงบนดวงจันทร์...รอยเท้าของปู่แก...
แมงสาบผู้มีจิตวิญาณอันเสรี...