ซาหยอง

[Liverpool]

เราไปถามเพื่อนมา...พิมพ์ทุกคำที่มันพูด
ความว่า:
เมื่อครั้งยังเป็นนักเรียนได้มาเรียนในชนบทที่ห่างไกลจากตัวเมืองมากครับ(ไฟฟ้าก้อไม่มี )แล้วเมื่อถึงวันปิด
เทอมกลับบ้านผมก้อจะกลับรถโดยสารเที่ยวสุดท้ายก้อประมาณ2ทุ่มกว่าๆ
เราก้อเลยไปเที่ยวบ้านเพื่อนๆ(ความจริงเลิกตั้งแต่4โมงเย็นแล้ว)เพราะว่ายังมีเวลาเหลืออีกนานกว่ารถจะ
มาแต่เมื่อได้เวลากลับเราก้อจะออกไปรอรถโดยสารเพื่อนเราก้อแย้งว่าทางมันไกลแล้วก้อเปลี่ยวด้วยแต่เรา
เป็นผู้ชายนิครับจะต้องกลัวอะไร(เรื่องของเรื่องก้อกลัวแม่ด่าน่ะ)ว่าแล้วก้อกระโดดขึ้นรถเลยผมขึ้นรถประมาณ2ทุ่มกว่าๆครับ
พอขึ้นรถเราก้อโล่งใจครับเพราะมีผู้โดยสารประมาณ4-5คนครับ
แต่ทุกคนนั่งก้มหน้ากันหมดเลยข้างทางก้อมีแต่พงหญ้าทางก้อเป็นหลุมเป็นบ่อผมงี้เซ็งเลย(รู้งี้นอนบ้านเพื่อนดีกว่า) ว่าแล้วก้อชักจะง่วงครับ
รถก้อวิ่งช้าอากาศก้อเย็น(เฉียบ)และแล้ว.........(เผลอหลับไป)พอตื่นขึ้น
รู้สึกว่าไม่ได้ยินเสียงรถที่เรานั่ง(เอะยังงัย)แต่รถก้อยังไหลเรื่อยๆ
ผมก้อเลยหันมามองผู้โดยสาร(เฮ้ย.......) หายไปไหนหมดเลย++
ไม่มีใครอยู่บนรถเลยเวรสิครับผมโดนผีหลอกแน่ๆ
พอตั้งสติได้ก้อโดดลงรถเลย (กะว่าจะวิ่งเต็มที่)
พอก้าวขาจะวิ่งก้อมีอะไรมาดึงคอเสื้อผมใว้ก้อไม่รู้
(มีเสียงแก่ๆถามว่า มึง...จา...ปาย...ไหน...)
ผมก้อร้องอย่างเสียงดังว่ากูไม่อยู่แล้วโว้ย
แต่แล้วก้อมีเสียงหนึ่งที่ทำให้ผมต้องหันหลังกลับไปดูด้วยความสนใจ
(เสียงปริศนา ) มึงช่วยเข็นรถหน่อยสิวะ!!!!!!!!!! เอาเปรียบกันนี่หว่า!!!