บอลไทยในสถานการณ์ปัจจุบันนั้น ช่างแตกต่างจากอดีตเสียเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็นโค้ชเก่า ปีเตอร์ รีด เฮดโค้ชคนเก่าผู้มีระบบการเล่นบอลที่ดูพลิ้วเนียนตา ผู้ที่พอจะทำให้บอลไทยดูมีความหวังขึ้นมา ทำให้คนไทยได้จุดประกายเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ เพราะการแข่งขันของไทยนั้น ถือว่าทำแต้มได้ค่อนข้างดีกว่าก่อนพอสมควรเลยทีเดียว แต่ต่อมา โค้ชทีมชาติไทยคนต่อมา ภายใต้การควบคุมทีมของ “ร็อบโบ้” หรือ ไบรอัน ร็อบสัน กลับกลายเป็นตกต่ำลงอย่างสิ้นเชิง ไม่ว่าจะเป็นการคัดสรรผู้เล่น และระบบการเล่น การตัดสินใจต่างๆเหล่านี้ของโค้ช ร็อบโบ้ ทำให้ทีมชาติไทยดูเหมือนจะต้องถอยหลังลงคอเข้าไปทุกที เช่น เกมที่ฟาดแข้งกับมาเลเซียที่น่าเจ็บใจ เพราะบุกแทบตาย ลูกที่น่าจะยิงกลับจ่าย ลูกที่ควรจ่าย พ่อก็ยิงซะงั้น
การคุมทีมไทยภายใต้ปีกของร็อบโบ้นั้น จึงดูน่าหวาดเสียวสันหลังเสียเหลือเกินเพราะไม่สามารถคาดหวังอะไรได้เลย เปรียบเปรยก็เหมือนแขวนชีวิตไว้บนเส้นด้ายปานนั้น
แล้วยิ่ง มิสเตอร์โอเค นายองอาจ ก่อสินค้า เลขาธิการสมาคมฟุตบอลแห่งประเทศไทยฯ ออกโรงวิพากษ์วิจารณ์ผลงานของทีมชาติไทยที่ต้องไล่ตีเสมอลาวนั้น ว่าเราเสียหน้าอย่างแรง เพราะศักยภาพของไทยเหนือกว่า แต่เราจะคิดในแบบนั้น มันก็จะเป็นการดูถูกดูแคลนประเทศลาวจนเกินไป เพราะเรามีสองเท้า แต่เขาก็มีสองเท้าเช่นกัน เราควรกลับมาย้อนดูตัวเราเองว่า ทำไม ในเมื่อพูดว่าเรามีศักยภาพเหนือกว่า แต่เรายังต้องไล่ทำสกอร์ให้ทันเขา เราควรดูจากเพื่อนบ้านเอเชียหลายประเทศ ไม่ว่าจะเป็น จีน เกาหลี หรือ ญี่ปุ่น ว่าเขาทำการแข่งขันยกระดับทีมฟุตบอลของเขาไปถึงไหนกันแล้ว ที่ผ่านมาเราเป็นรองไม่กี่ประเทศในแถบเอเชีย ยิ่งถ้าในส่วนของเพื่อนบ้านเราแล้ว ถือว่าเราเป็นที่หนึ่งเลยทีเดียว แต่ตอนนี้ กลับตาลปัตร ลาวประเทศที่เราไม่เคยแพ้ ตอนนี้เราต้องตามเขา ถึงจะตีเสมอได้ก็ตาม
เราอยากเห็นบอลไทยได้มีการพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น มีการเอาใจใส่อย่างแท้จริงจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง แม้แต่นักฟุตบอลเอง อยากให้มีการพัฒนาฝีมือ ไม่ว่าการฝึกซ้อม การหาตัวโค้ชเก่งๆเข้ามาควบคุมเกม อย่ามัวแต่คิดว่าเราเคยเป็นที่หนึ่งแล้วเราจะต้องเป็นที่หนึ่งตลอด ให้เราออกไปดูคนอื่นรอบบ้านเราด้วยว่าเขาไปกันถึงไหนแล้ว ไม่อย่างงั้น ประเทศไทยที่เคยเป็นที่หนึ่งในแถบรอบบ้านเรา ต่อไปอาจจะต้องเป็นบ๊วยเลยก็เป็นได้ ถ้าเรายังไม่มีการพัฒนาแบบเต็มรูปแบบ
