คู่สามีภรรยาชราคู่หนึ่ง นั่งพักผ่อน ชมทิวทัศน์อยู่บนม้านั่ง ริมสระใหญ่ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ที่ริมสระฝั่งตรงข้าม จะมีบรรดารถจำหน่ายอาหารและสินค้าขบเคี้ยวต่างๆ ฝ่ายภรรยาก็หันไปกล่าวกับสามี “ฉันอยากจะกินไอศกรีมโคน”
สามี : “ได้ซิจ๊ะ......ฉันจะเดินไปซื้อมาให้”
ภรรยา : “เดินไป....ประเดี๋ยวเธอก็ลืม.... ฉันว่าเธอจดลงในกระดาษ น่าจะดีกว่า”
สามี : “ไม่ลืมหรอก....เธอจะเอาอะไรล่ะ ?”
ภรรยา : “ฉันเอาไอศกรีมสตรอเบอรี่ ชอคโกแลตโรยข้างบน”
สามี : “โอ.เค.ไอศกรีมโคน รสสตรอเบอรี่ ชอคโกแลตโรยข้างบน... เห็นมั้ย ฉันจำได้”
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง แล้วในที่สุดฝ่ายสามีก็เดิน กะย่องกะแย่งกลับมา
ภรรยา : “ ทำไมถึงไปนานจัง เธอหลงทางเรอะ ?
สามี : ‘’ เปล่านะ ไม่ได้หลง และของที่เธอสั่ง ก็อยู่นี่ไงจ๊ะ ”
ภรรยาเปิดถุงออกดู ก็เห็นชีสเบอเกอร์ชิ้นหนึ่งและเฟร้นช์ฟราย
ภรรยา : “ฉันบอกแล้ว…เธอควรจะเขียนลงในกระดาษ”
สามี : “อะไรเรอะ... ฉันซื้อมาไม่ครบรึไงจ๊ะ ?”
ภรรยา : “ก็ใช่นะสิ..เอ้า! ดูสิ..เห็นมั้ย..เธอลืมแตงกวาดอง
