ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามอยู่ที่นั่น

[Liverpool]

เจ้าลูกเต่าน้อยตัวหนึ่ง ยืนอยู่ที่โคนต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง มันถอนหายใจลึกๆ แล้วก็เริ่มปีนขึ้นไป ประมาณหนึ่งชั่วโมงผ่านไป มันก็ขึ้นไปถึงกิ่งซึ่งสูงมากกิ่งหนึ่ง มันหมุนตัว, กางขาทั้งสี่ออก แล้วพุ่งตัวลงมาจากกิ่งไม้ ลอยละลิ่วลงบนกองใบไม้ ซึ่งทับถมอยู่บนพื้น มันลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล ค่อยๆ คลานกะเผลก กลับไปที่โคนต้นไม้ต้นเดิม ทอดถอนใจด้วยความเซ็ง แล้วก็เริ่มปีนขึ้นไปใหม่
ประมาณหนึ่งชั่วโมงผ่านไป มันก็ขึ้นไปถึงกิ่งสูงกิ่งเดิมอีกครั้งหนึ่ง มันหมุนตัว, กางขาทั้งสี่ออก แล้วก็ถลาร่อนลมลงมาอีก เจ้าลูกเต่าน้อยหัวปักลงสู่พื้นดิน ลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล ค่อยๆคลานกะเผลกกลับไปที่โคนต้นไม้ต้นเดิม ทอดถอนใจ แล้วก็เริ่มปีนขึ้นไปใหม่
ที่ปลายกิ่งไม้สูงกิ่งนั้น พ่อนกและแม่นก เฝ้าจับตามองดูอยู่ แล้วแม่นกก็หันไปกล่าวกับพ่อนก “เธอคิดมั้ยว่า มันสมควรแก่เวลาแล้ว ที่เราควรจะบอกให้เขารู้ว่า เขาน่ะเป็นแค่ลูกบุญธรรมของเรา ?...เฮ้อ !”