เรื่องเล่าของพยาบาล

[Liverpool]

เรื่องเล่าของพยาบาล
ดิฉันทำงานอยู่ในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ทุกวันจะต้องเดินสอบถามทุกข์สุขของคนไข้ตามห้องตามนโยบาย ”สร้างความพึงใจ” ของโรงพยาบาล คนไข้ที่ได้พบมีจำนวนก็หลายพันคน แต่มีอยู่คนไข้อยู่รายหนึ่งที่ดิฉันไม่เคยลืมเลย
“อาหารเป็นยังไงบ้างคะ ถูกปากหรือเปล่า?”
เช้าวันนั้นเป็นวันที่อากาศดี ดิฉันจำได้แม่นยำ เธอเป็นเด็กสาวหน้าตาน่ารัก ดูอ่อนต่อโลก ฉันทักทายเธอด้วยหนึ่งในห้าคำทักทายยอดนิยมของดิฉันโดยไม่ได้หวังคำตอบที่เป็นพิเศษอะไร แต่ก็นั่นแหละ ถ้าไม่มีอะไรพิเศษ ดิฉันก็คงจำเรื่องนี้ไม่ได้หรอก
“ก็อร่อยดีค่ะ ยกเว้นเคนตักกี้เยลลี่หนูว่าไม่อร่อยเลย มันแหยะๆพิกล นี่ถ้าไม่กลัวว่าจะหายป่วยช้า จ้างให้หนูก็ไม่กินหรอก” เธอตอบอย่างจริงใจ
“เหรอคะ เดี๋ยวพี่ดูให้นะคะว่าพอจะให้ห้องครัวเขาจัดอย่างอื่นมาแทนให้ได้หรือเปล่า” ดิฉันพยายามอำนวยความสะดวกให้ “เอ๊ะ ว่าแต่ว่าหน้าตามันเป็นยังไงหรือคะ พี่ไม่เคยเห็นเลยเหมือนกัน สงสัยเป็นเมนูใหม่ของทางครัวเขา”
“อ๋อ ซองยังอยู่นี่เลยค่ะ” สาวน้อยหันไปหยิบห่อกระดาษฟอยล์จากถาดข้างตัวมาให้ดิฉันดู . . . บนกระดาษฟอยล์มีข้อความเขียนเป็นภาษาอังกฤษว่า
“KY JELLY”