หญิงชราร่างเล็ก เดินเข้าไปในร้านโกรเซอรี่แห่งหนึ่งเพื่อซื้ออาหารแมว เธอหยิบมา 3กระป๋อง แล้วเดินไปที่ช่องจ่ายเงิน
แคชเชียร์ “ขออภัยค่ะเราไม่สามารถขายให้คุณได้ ถ้าคุณไม่มีหลักฐานมายืนยันว่าคุณมีแมวจริงๆ ผู้สูงอายุหลายคนซื้อไปรับประทานเอง รัฐบาลได้กำหนดเป็นข้อบังคับว่าต้องมีหลักฐานมายืนยันว่าคุณซื้อมันไปให้แมวของคุณจริงๆ"
หญิงชราต้องกลับไปบ้าน อุ้มแมวเหมียวของตนกลับมายืนยันที่ร้าน แคชเชียร์จึงยอมขายให้
วันถัดมา เธอต้องการซื้ออาหารสุนัข 3 กระป๋อง ก็อีกนั่นแหละ แคชเชียร์ขอให้นำหลักฐานมาแสดงว่ามีสุนัขจริง ๆ เพราะว่าผู้สูงอายุบางคนซื้อไปหม่ำซะเอง
เธอต้องกลับไปบ้าน นำสุนัขมายืนยัน แคชเชียร์จึงยอมขายให้
วันถัดมา เธอนำกล่องเจาะรูใบหนึ่งเข้าไปในร้านเดิม แล้วขอให้แคชเชียร์แหย่นิ้วเข้าไปในรูดังกล่าว แคชเชียร์ก็ปฏิเสธโดยกล่าวว่า “ไม่ละจ้ะ อาจจะมีงูอยู่ในนั้น” หญิงชรารีบกล่าวรับประกันว่าไม่มีอะไรที่มีอันตรายอยู่ในกล่อง แคชเชียร์ก็เลยลองเอานิ้วแหย่ดู เธอดึงนิ้วออกมาแล้วโวยวาย “ ยั้ก.! มันเหม็นอย่างกะขี้แน่ะ.”
หญิงชรา : “ก็ขี้นะซิจ๊ะ เอาล่ะ..คราวนี้ ฉันขอซื้อกระดาษชำระ 3 ม้วนได้มั้ยจ๊ะ ? ” ( เธอมาพร้อมกับหลักฐานยืนยันว่ามีขี้จริง ๆ ไม่ได้ซื้อกระดาษไปกินนะจ๊ะ..ง่ะ ๆ ๆ ๆ )